🐈‍⬛ Lalka Izabela I Wokulski

Stanisław Wokulski pokochał Izabelę Łęcką od pierwszego wejrzenia. W dniu, w którym dostrzegł ją w teatralnej loży, postanowił uczynić wszystko, by zdobyć jej rękę. Warto jednak zastanowić się, czy uczucie żywione przez głównego bohatera do niebywale urodziwej arystokratki można w ogóle nazwać miłością. Miłość to troska, a tej w postępowaniu Wokulskiego nie brakuje. Początkowo z bezpiecznego dystansu, później już jawnie, bez ukrywania się, bohater robi wszystko, by uczynić życie rodziny Łęckich lepszym, a zarazem przypodobać się pannie Izabeli. Nie wie jednak, że wybranka nie postrzega jego działań pozytywnie, a wręcz przeciwnie - traktuje je jako upokarzającą jałmużnę. Mimo to Wokulski kontynuuje swój zamysł, kupuje konia należącego do Krzeszowskiego, wygrywa wyścig, a nawet pojedynkuje się z baronem. Wszystko to, by Łęcka spojrzała na niego z sympatią. Miłość to gotowość do poświęceń. Główny bohater „Lalki” nie szczędzi ani pieniędzy, ani sił, będąc w drodze po wspaniały laur miłości. Kiedy panna Izabela prosi o zorganizowanie godnego przyjęcia dla Rossiego, Wokulski angażuje się w to ze zdwojoną siłą. Nadto chętnie udziela się on w kwestach charytatywnych i uczęszcza na bale. Ważnym aspektem miłości jest prawdziwa znajomość drugiej osoby. Tutaj Wokulski oszukuje sam siebie. Łęcka często krzywdziła go swoim postępowaniem, co on tłumaczył sobie w taki sposób, by nie zamazać wyidealizowanej wizji panny Izabeli, nie przypisać jej złych intencji. Winę najczęściej lokował więc w samym sobie. Prawdziwa miłość jest także związana z pragnieniem szczęścia tej drugiej osoby. Wokulski nie zna panny Izabeli, spędza z nią czas, lecz w gruncie rzeczy wie o niej bardzo niewiele. Poza jego świadomością pozostają refleksje arystokratki dotyczące przyszłości u boku wspaniałego, zamożnego małżonka, który być może zostanie zapoznany z nią dzięki pośrednictwu Wokulskiego. Głównego bohatera widziała ona raczej na stanowisku plenipotenta, zarządcy majątku. Pragnąc ofiarować Łęckiej szczęście, główny bohater działa więc po omacku, w sposób nie do końca spełniający jej oczekiwania. Miłość powinna być uczuciem świadomym i odpowiedzialnym, godzącym się na wady drugiej osoby i dążącym do poprawy własnych braków. Uczucie Stanisława Wokulskiego jawi się raczej jako bezgraniczne uwielbienie wyidealizowanego wizerunku panny Łęckiej. Wizerunku, dla którego bohater gotów uczynić jest wszystko. W świetle powyższych rozważań odpowiedź na postawione wcześniej pytanie może być tylko jedna. Relacja Stanisława Wokulskiego i Izabeli Łęckiej nie opiera się na prawdziwej miłości. Główny bohater „Lalki” kocha nie tyle samą pannę Izabelę, co jej wyobrażenie, które powstało wskutek jej niebywałej urody. Zamożny kupiec żył nadzieją, że ich dusze połączą się któregoś dnia. Jednakże pochodziły one z zupełnie innych światów. Rozwiń więcej

Stanisław Wokulski kochał jak romantyk, ale postępował jak typowy pozytywista. Miłość do panny Izabeli była nierealna i tragiczna, można powiedzieć romantyczna. Tak naprawdę Wokulski kochał tylko jej wyobrażenie, ponieważ ,,poznawał kobiety przez okulary Mickiewiczów, Krasińskich i Słowackich". Natura Wokulskiego była

W powieści „Lalka” Bolesława Prusa marzenia odgrywają znaczącą rolę. Marzą niemal wszyscy główni bohaterowie powieści. Marzycielem i idealistą jest Stanisław Wokulski. Głównym obiektem jego fantazji jest Izabela Łęcka. Bohater przekonany jest, że istnieje miłość idealna i jest dla niej zrobić wszystko. Wyjeżdża na niebezpieczną podróż na wojnę w Bułgarii, by zdobyć majątek. Nie pragnie jednak pieniędzy dla siebie, a tylko po to, by zbliżyć się do arystokracji. Dla Izabeli sprzedaje swój sklep, by nie być postrzegany jako kupiec. Łoży też hojne datki na dobroczynność. Zaczyna żyć po pańsku – wynajmuje dorożkę, bierze udział w wyścigach, zachowuje się, jak arystokrata. Drugim marzeniem bohatera jest wiara, że można uzdrowić polskie społeczeństwo. Pragnie uleczyć kraj i doprowadzić do jego rozwoju. Możliwe jest to dzięki zmianie postawy arystokracji i walce z nędzą. Marzycielką w utworze jest Izabela Łęcka. Ona także marzy o idealnej miłości, jednak dla niej znaczy to co innego, niż dla Wokulskiego. Symbolem obiektu jej westchnień jest posążek Apollina, który trzyma u siebie w pokoju. Dopatruje się jego cech w nowo poznanych adoratorach. Pragnie kochanka idealnego – pochodzącego z arystokracji, majętnego i przystojnego. Z przymusu przyjmuje oświadczyny Stanisława. Nie przestaje wciąż kokietować. Wychowana w luksusach ma wyidealizowany obraz świata. Inny rodzaj marzycielstwa reprezentuje Ignacy Rzecki. Wychowany w kulcie Napoleona jest mu wierny do końca swych dni. Jest przekonany, że tylko powrót dynastii Bonapartych na tron Francuski może przywrócić ład i sprawiedliwość. Jego marzycielstwo łączy się z polityczną naiwnością. Innym jego pragnieniem jest zapewnienie szczęścia przyjacielowi – Wokulskiemu. Robi wiele, by wyswatać go z Heleną Stawską. Ufa, że to idealna partnerka życiowa dla przyjaciela. Marzeniami o wielkich odkryciach żyją Julian Ochocki i profesor Geist. Pierwszy to niespełniony odkrywca. W młodości był autorem kilku wynalazków, jednak wciąż marzył o latających maszynach. Nie był typowym arystokratą, jego pasją była nauka. Geist na przekór opiniom członków Akademii Francuskiej cały swój majątek przeznaczył na własne badania. Udało mu się zmienić właściwości kilku substancji. Jego idee fixe było odkrycie metalu lżejszego od powietrza. Zaszył się w swoim domu, nie dbał o warunki materialne. Cały swój czas poświęcił na mozolne eksperymenty. O szczęściu w „Lalce” marzą też inni bohaterowie. Helena Stawska po wyjeździe jej męża marzy o ułożeniu sobie życia. Jej ideałem jest Wokulski, jednak mężczyzna poprzestaje na relacjach przyjacielskich. Prostytutka Marianna marzy o zmianie swego życia. Dzięki Stanisławowi udaje się jej to, jednak przeszłość ciąży na jej małżeństwie z Węgiełkiem . Uniemożliwia to osiągnięcie szczęścia.

Wokulski stara się zaimponować kobiecie, np. kupuje konia wyścigowego, jednak kiedy to nic nie daje, decyduje się wyjechać do Paryża. W stolicy Francji pracuje z Rosjaninem Suzinem. Kiedy jednak otrzymuje list od prezesowej Zasławskiej, postanawia wrócić do kraju. Izabela Łęcka decyduje się wyjść za Wokulskiego. "Lalka" streszczenie - tom II i III. W Paryżu Wokulski pracuje naukowo z Rosjaninem Suzinem. Kiedy dostaje list od prezesowej Zasławskiej, w którym ta wspomina o rodzącym się uczuciu Izabeli względem niego, bez wahania wraca do Polski. Po pół roku starań Izabela namawiana przez rodzinę zgadza się wyjść za Wokulskiego. ^{Stanisław Wokulski i Izabela Łęcka to bohaterowie utworu Bolesława Prusa "Lalka". Uważam, że miłość Wokulskiego do Izabeli nie mogła być szczęśliwa ani spełniona. Izabela wychowana w rodzinie arystokratycznej, uważała,że ludzie spoza jej sfery są mniej wartościowi i nie zasługują na jej uwagę.} . 612 653 10 194 32 593 63 468

lalka izabela i wokulski